NIEUWS
)5 augustus 2018
Inderdaad... Lang geleden dat Serba's website bijgewerkt is...
In de afgelopen 3 jaar is er zo veel gebeurd op persoonlijk vlak dat er geen tijd was de site bij te werken.
Een aantal mensen weten dat Nynke in september 2015 in het ziekenhuis belandde en het bijna een jaar duurde voordat ze weer (bijna) de oude was.
Tijdens haar ziekenhuisverblijf zijn Serba en Pèpès een aantal maanden in Leiden geweest en is er hard gewerkt aan Nynke's revalidatie en het voortbestaan en uitvoeren van de werkzaamheden van haar bedrijf.
Dat de honden een wezenlijke bijdrage hebben geleverd aan Nynke's herstel zal jullie duidelijk zijn.
Vooral Serba was een grote steun met haar allesomvattende hondenliefde. Daarnaast lette ze er ook echt op dat Nynke niet in zeven sloten tegelijk liep...
Alleen is dit niet de reden waarom juist nu deze zinnen ingetypt worden...
Serba is afgelopen woensdagochtend bij ons thuis overleden...
Serba voelde zich de eerste week van juli niet lekker, was lusteloos, hijgde veel en was ontzettend sloom en daarbij kwam dat ze een paar dagen nauwelijks meer at. De week daarop na een bezoek aan de dierenarts werd er door de radioloog geconstateerd dat er een tumor in haar hartzakje zat wat drukte op haar hart. De prognsse was slecht, want de kans was groot dat de tumor zou openbarsten... We moesten rekening houden met van dagen, misschien weken, want er zat een "tijdbom" in haar lijf...
Na de eerste schrik hebben we haar wel weer aan het eten gekregen (dank voor de tip Peetje!) en fleurde ze eigenlijk weer op! Op twee off-days na (beiden op vrijdag) was er weinig aan haar te merken en hadden we het idee dat ze nog maanden meekon!
Gelukkig hadden we het deze periode rustig, dus namen we ons voor een zo'n fijn mogelijke tijd met haar te hebben. Natuurlijk geen mega-wandelingen meer en zelfs de hittegolf doorstond ze goed met zeker twee keer per dag een nat pak halen
Afgelopen woensdag, 1 augustus, ging het onverwachts toch mis...
Nynke heeft de gebeurtenissen van die ochtend treffend omschreven:
Vanmorgen is Serba na een loopje in het Groenendaalse bos nog net door Han thuis gebracht. Al zwalkend binnen gelopen en tussen Han en mij gestorven. We hebben haar net met Pèpès samen naar Beverwijk gebracht. Waar we het omhulsel van een zo dierbaar dier hebben achter gelaten. Alles voelt verdrietig en onwerkelijk. Een lege halsband op tafel en Pèpès er onder op mams haar plek. Geen idee hoe ik dit zal gaan verwerken. Voor de zekerheid maar 2 flessen wijn gehaald. Gelukkig heeft Serba geen pijn gehad.
Echt een bijzondere manier om afscheid van haar te nemen... Zo vaak komt het niet meer voor dat een dier zelf mag sterven. Ze heeft zelf bepaald dat wij er bij mochten zijn!
Maar wat missen we haar ontzettend... Ook Pèpès is een beetje van slag want ze is niet anders gewend dat haar moeder altijd bij haar is... Omdat het eigenlijk onverwacht was want Serba ging zo goed de laatste weken en ook omdat het die ochtend zó snel ging voelt het allemaal nog steeds heel onwerkelijk...
Wat blijft zijn de goede herinneringen aan een bijzondere en fijne Leonberger... We kunnen alleen maar hopen dat zij net zo van ons heeft genoten als wij van haar...
3 september 2015
Jawel, het is zo ver: Pèpès is voor de eerste keer loops geworden op 28 augustus! Ze heeft geen flauw idee wat haar overkomt, want ze wil nog net zo graag spelen, alleen hebben haar mannelijke - al dan niet voorzien van "the full package" - speelkameraadjes heel andere ideeën...
Soms is haar gedrag wat onvoorspelbaar... Het loopt van super-aanhankelijk en steun zoekend tot aan met bloemkolen in d'r oren volledig haar eigen gang gaan. Soms met een ongekende zekerheid gelijk gevolgd door het tonen van het zelfvertouwen van een te lang niet gewassen vaatdoek.
Serba laat nog even op zich wachten qua loopsheid. Die begint vast wanneer Pèpès er mee klaar is, vrezen we. We hadden er op gehoopt dat ze tegelijkertijd loops zouden worden - gezien het eind september weer druk wordt - maar die hoop was ijdel.
Ook van o.a.. drie zoons van Serba hebben we wat mogen horen en zien...
Nero:
Shadow (samen met Yentl):
Siwa:
26 augustus 2015
De loopsheid van beide dames zit er aan te komen en het ziet er naar uit dat het vrijwel tegelijkertijd plaats gaat vinden.
Pèpès (45 kilo zwaar) heeft - nogal ongemakkelijk - hier en daar behoorlijk wat mannelijke aandacht te verdragen terwijl Serba (51,9 kilo) zich meer opstelt als ervaren dame die bij iedere man zoiets heeft als "hee jij daar, denk je nou écht dat ik iets met jou zou willen?"
En zeg nou eerlijk... Het zijn toch twee mooierds?
24 augustus 2015
De laatste stambomen die nog niet bij de eigenaren waren beland zijn vandaag op de post gedaan!Tegelijkertijd ook maar weer wat links naar foto's opgezocht en die vind je hieronder:
23 augustus 2015
Ja, ja... We schamen ons diep, maar afgelopen maanden zijn zo ongelooflijk druk geweest dat we er helemaal niet aan toegekomen zijn om de website van Serba en haar pups bij te werken. Het rondje Nederland om alle pups te bezoeken en waar nodig de stamboom af te leveren is om allerlei redenen ook niet gelukt. De bedoelingen waren goed, maar daar is het ook bij gebleven.
Op 22 februari hebben we nog wel de 6-maanden wandeling gehouden op de Groene Weelde in Cruquius waarbij de meeste pups gelukkig aanwezig konden zijn. Het was een stralende dag en we hebben kunnen genieten van de pups en ons verbaasd over de onderlinge verschillen.
Een aantal foto's zijn hier te vinden.
Omdat het nu een aantal weken wat rustiger is en we toch niet op vakantie gaan, hadden we ons voorgenomen om - voordat het werk weer losbarst - deze site toch maar eens bij te werken. En zeker omdat de pups al bijna één jaar oud zijn!
Met onze Pèpès gaat het prima! En ook met haar broertjes Siwa en Gaia ("Gajus" voor ingewijden). Beide reuen nemen al behoorlijk gigantische vormen aan... Siwa woog 2 weken geleden al 58 kilo! En Pèpès is vrijwel net zo groot als Serba en weegt rond de 45 kilo... Natuurlijk nog niet "uitge-breed", maar qua hoogte scheelt het erg weinig.
Heel regelmatig wordt er gewandeld en/of gespeeld met één van de broers en dat is elke keer weer een groot feest!
Pèpès is in onze beleving een enthousiast, vrij en speelgraag hondje wat erg van eten en zwemmen houdt en nauwelijks van ophouden weet (lichtelijk ADHD).
17 februari 2015
Afgelopen weekend zijn we bij Shadow (en zijn huisgenootje Yentl) in Arnhem langsgeweest.
Voor foto's, klik hier of daar...
9 februari 2015
Gewoon wat mooie plaatjes van de afgelopen weken...
24 januari 2015
Zo'n beetje alle pups hebben al in de sneeuw gespeeld, maar die van ons jammergenoeg nog niet...11 januari 2015
Foto's van de Nieuwjaarswandeling van de LHCN op 11 januari 2015 zijn hier te vinden...
03 januari 2015
22 december 2014
Twee Leonberger hoodies (waar zijn ze te koop???) en in het midden (van L naar R) Gaia, Siwa en Pèpès één week oud en 12 weken later... (klik op de foto's voor een vergoting):
21 december 2014
Gaia is een paar daagjes komen logeren en met z'n allen zijn we vandaag op bezoek geweest bij Siwa in Leiden.18 december 2014
Mooi! De pups zijn nu ruim 12 weken oud en alles lijkt goed te gaan met ze! Er zijn weer wat foto's toegevoegd aan de website... En ook nog wat "bijna-vergeten-foto's"!De gewichten rond deze tijd verschillen nogal wat en we horen van alle kanten dat de pups nog steeds als gekken aanvallen op hun voerbak.
11 december 2014
Het lijkt er op dat we er uit zijn... Wat betreft de naam van ons hondje...En nu maar hopen dat Pèpès ook naar haar naam gaat luisteren...
7 december 2014
Vandaag hebben we per mail de uitslag van de LPN 1/2 tests van de pups binnengekregen en - zoals al enigszins te verwachten met twee LPN 1/2 vrije ouders - zijn alle pups LPN 1/2 vrij!29 november 2014
Zo... De rust lijkt wedergekeerd...En om terug te kijken op de afgelopen 10 weken kan je hier de slideshow bekijken...
Ondertussen is Serba ook op LPN2 getest en is ze nu officieel LPN 1/2 vrij...
En natuurlijk hebben wij weer een "dingetje"... Na enigszins bijgekomen te zijn van het lege-nest-syndroom sinds verleden weekend het teefje met het rode bandje het huis verliet, zijn er wat bedenkingen tegen de naam "Moa" voor het hondje wat bij ons blijft. Dagelijks passeren ettelijke namen de revue, waarvan de naam "Jiwa" op dit moment bovenop ligt.
Ook wij zijn benieuwd hoe we ons hondje gaan noemen, dus is het niet raar dat ze nog voor geen meter luistert!
Misschien wordt het wel gewoon "Sudah" (spreek uit als soedah), want we zijn er wel behoorlijk klaar mee...
22 november 2014
Na het vertrek van Yumi (rood) naar Sint Michielsgestel...
...is het wel erg stil en leeg in huis...
...en Moa vraagt zich af waar haar broertjes en zusjes nu zijn...
19 november 2014
Nero (geel) gaat in Munein (Friesland) wonen en gaat daar samen met Oscar (Newfoundlander) zijn baasjes bewaken
17 november 2014
Buddy (paars) is met Marian mee naar Dirksland en Gaia (zwart) blijft bij Petra en Lutz in Haarlem
Het wordt stil hier in huis...
16 november 2014
15 november 2014
14 november 2014
12 november 2014
11 november 2014
Gewoon leuk... Klik hier...9 november 2014
Zo'n beetje de laatste week dat de pups hier in huis zijn, want a.s. vrijdag gaat de eerste al weg...
De afgelopen twee weken is het zo druk geweest met natuurlijk de pups, de geïnteresseerden en ook nog werk. Vanuit Leiden en vanuit twee straten verderop hebben we waanzinnig veel hulp ontvangen op het gebied van verzorging van de pups en de lange wandelingen van Serba.Ondertussen hebben we kunnen meemaken hoe de pups groeiden en zich ontwikkelden tot rasechte, oorverdovende
DEMOLITION DOGZ!
Van de achtertuin is niet veel meer over, maar ja... dat geeft ruimte voor nieuwe ideeën zeggen we maar tegen onszelf.
De pups hebben we zo veel mogelijk proberen mee te geven: de achtertuin (puur voor henzelf), de voortuin (al dan niet voorzien van dorre bladeeren, speeltuig, buurkinderen, honden en glazen wijn), een BSR behandeling van Anouk, de enting van de pups bij ons thuis (want dierenarts Lenny wilde toch nog op kraambezoek komen), een wandeling bij de Veerplas (bizarre opgave met 9 pups tegelijkertijd), het lopen aan een riempje op de stoep bij het huis, de puppentest afgelopen vrijdag, een bezoekje aan een tuincentrum en de (vooral bij de teefjes vrij succesvolle) krant-zindelijkheidstraining...
Na de puppentest en de gesprekken met Els daarover hebben we de toekomstige eigenaren gemaild met de uitslag waar de hondjes naartoe gaan...:
Nu nog een aantal dagen genieten van de pups voordat ze door hun nieuwe baasjes opgehaald worden...
Daarna resten alleen onze eigen herinneringen én de foto's en filmpjes van deze bijzondere weken met onze pups!!!
22 oktober 2014
Ruim vier-en-een-halve week oud zijn de pups nu en Serba voedt nog maar mondjesmaat. Omdat de scherpe tandjes van de pups haar enthousiasme ook niet groter maken is het bijvoeden met vlees al in volle gang. Vier maaltijden per dag waar het gepeupel alle gewicht in de strijd gooit (en dat is best wat...) om wat uit één van de twee schalen te kunnen eten.
Daarvoor eerst plassen en poepen (veel!!!) waarbij vermeld mag worden dat na de eerste twee zeer succesvolle dagen van krant-zindelijkheids-training de hoeveelheid ons af en toe doet wanhopen en het regematig mis gaat...
Ze slapen nauwelijks meer in de werpkist en 's nachts laten we ze maar in heel Puppensteyn.
De volgende ochtend - de chaos met afgrijzen overziend, máár met een grijns op je gezicht van het zien van alle vrolijke en hoopvolle koppies - vraag je je hoofdschuddend af hoe er zo veel uit 9 pups kan komen!
Hoogstwaarschijnlijk is het een illusie om 's ochtends beneden te komen en dat de pups zelf een ontbijtje hebben gemaakt en zich aan het richten zijn op hun geestelijke ontwikkeling...:
15 oktober 2014
Bijna geschrokken van de constatering dat we Serba's website al 9 dagen niet hebben voorzien van nieuws...
Maar het valt allemaal goed te verklaren, want omdat we de periode van het waken toch oprekten naar 3 weken was het - mede vanwege de weinige hoeveelheid slaap - erg druk de afgelopen tijd!
Om toch maar even het veelzijdige karakter van Serba's nest aan te geven, noemen we het de laatste week toch wel trots
"mooi spul".
De pups - nu bijna 4 weken oud - groeien als kool, eten en drinken als bootwerkers en als ze met z'n negenen "aan" gaan, is enige stemverheffing noodzakelijk om elkaar te verstaan.
Het blijft fantatstisch om te zien hoe ze zich ontwikkelen. De eerste stapjes, de oogjes die voorzichtig open gaan, de eerste ontdekkingsreis buiten de werpkist, het spelen met elkaar, het fantastisch ontspannen kunnen slapen, de geluidjes die ze maken, de eerste pap-maaltijd... Je komt ogen tekort...
En kijkend naar Serba kan je alleen maar een diep respect hebben voor de manier waarop ze het doet!
Omdat de pups in de 6de week gechipped worden en dat gekoppeld is aan de opgave van de namen voor de stamboom (via de Raad van Beheer), daarna pas een puppentest ondergaan en pas na de achtste week naar hun nieuwe baasjes gaan, hebben we de puppen namen gegeven die terug te vinden zijn in de Molukse archipel:
De teefjes heten (op volgorde van geboorte):Natuurlijk zullen de meeste hondjes op hun nieuwe plekken wel anders heten.
Zoals het er op dit moment uitziet hebben we voor alle hondjes een nieuw plekje gevonden waar ze op kunnen groeien.
De puppen-test zal hierbij ons helpen om de juiste keuze te maken.
En o ja... er zijn weer wat foto's geplaatst en ook 3 filmpjes...
6 oktober 2014
Na een druk weekend met veel bezoek van gegadigden voor een pup, fokkers van Serba, baasjes van Umberto, buren en aanverwanten was er vanavond eindelijk wat tijd voor wat nieuwe filmpjes en wat close-ups van de pups vlak voordat ze de wormkuur toegediend kregen...
4 oktober 2014
Toch maar nog even twee foto's en een filmpje toegevoegd...
3 oktober 2014
Wat een drukte allemaal...
Met de welkome hulp van de Aziertjes valt het allemaal net bol te werken... De schema's - 10 uur op en 6 uur slaap -, het normale werk - altijd fijn maar ook heel intensief -, het nauwgezet volgen van de ontwikkeling van de pups...
't Is niet niks, maar het goede weer is wel erg fijn om de voor de pups belangrijke warmte in huis even te ontvluchten. Vaak is het 's nachts heerlijk rustig en zwoel, want binnen in de kamer val je zo in slaap...
Met de pups gaat het prima... Hier en daar zijn de eerste wankele stapjes gezet en gaan er wat oogjes open.
Serba gaat steeds vaker bij de werpkist staan en maakt ze dan wakker zonder de werpkist in te gaan alsof ze wil laten weten dat zij bepaalt wanneer de "milky-bar" open is...
Daarnaast ligt ze regelmatig in één van haar kuilen even bij te komen.
't Is écht genieten...
Ondertussen hebben de eerste geïnteresseerden voor een pup zich aangemeld, maar er zijn nog steeds puppies die over een week of zes een nieuw en fijn huisje nodig hebben...
Laat even wat horen als je op zoek bent naar een fijne gezinshond met een ongelooflijk mooi karakter..
Mail naar info@leonberger-serba.net of bel met 06 - 515 33 189 !!!
25 september 2014
Nadat Serba gisternacht onrustig was en veel naar buiten en weer naar binnen wilde ondertussen nog duidelijker haar stempel drukkend op het tuinontwerp, was Serba vandaag overdag behoorlijk uithuizig.
Ze ging sporadisch haar werpkist in om haar pups te voeden. Desondanks groeien de pups goed door.
Na eind van de middag zich uitgesloofd te hebben door een bizarre hoeveelheid diarree te produceren is ze vanavond niet weg te slaan uit de werpkist op het eten van puppenbrokken en water drinken na.
Weer een fimpje toegevoegd en ook maar een pagina met alle fimpjes aangemaakt.
Én... de instructiepagina voor het gebruik van de webcam toegevoegd!!!
23 september 2014
Ze gaan als een speer!!!
Serba gaat steeds vaker de werpkist uit en even de tuin in...
Er is een heftige strijd losgebarsten tussen Serba en Nynke wat betreft het tuinontwerp:
Vanmiddag zijn van 3 hondjes de leeuweklauwtjes verwijderd, maar verder is het een rustige dag...
Er wordt goed gegeten en heel veel geslapen! Kijk maar naar wat foto's van vandaag...
En als extraatje: een kort fimpje !!!
21 september 2014
De pups groeien als kool!!
Vanaf nu - en eigenlijk vanaf de 19de - komen de foto's van het nest op een aparte pagina te staan om de nieuwspagina ietwat te ontlasten: klik hier voor de foto's!
20 september 2014
Middernacht...
Na een paar uur slaap samen met Nynke de hondjes gewogen en voorzien van nieuwe - door Nynke gehaakte - bandjes.
Tegelijkertijd maar even de per ongeluk ontstane transgender actie ongedaan gemaakt (het wit reutje en het groene teefje hadden elkaars bandje afgepakt).
Ondanks dat we ons afvroegen hoe het met Serba's moeders-instinct zou zijn, gaat Serba de werpkist absoluut niet uit ("...graag eten en drinken op bed, baas...") en reageert ze adequaat op iedere piep van haar kroost. En piepen kunnen ze!
Mooi om te zien hoe ze af en toe trots met haar negen pups tussen haar voorpoten ligt...
In ieder geval houdt ze de pups goed in de gaten!
en...
een filmpje...:
19 september 2014
Vannacht heeft Serba 9 gezonde jongen ter wereld gebracht tussen half 3 en 10 uur vanochtend.
Jammergenoeg hebben 2 pups het niet gered anders waren het er 11 geweest.
In leven zijn: 5 teefjes en 4 reutjes!
Hierbij de eerste foto's:
15 september 2014
Begin vorige week hebben we de werpkist maar in de kamer neergezet, zodat Serba er al vast aan kon wennen.
Deze week - waarin we gelukkig nauwelijks verplichtingen hebben - hopen we nog wat tijd te hebben om hier en daar wat laatste puntjes op de "i" te zetten, voordat de dame gaat bevallen.
3 september 2014
Het is de afgelopen tijd erg druk met het opruimen en opleveren van Nynke's ouderlijk huis in Rolde, waar Serba dan voor het laatst in de heerlijke tuin heeft mogen liggen.
Nog een paar weekjes!!!
Maar vooral... lekker thuis...22 augustus 2014
Altijd leuk om alvast felicitaties te ontvangen... Deze kregen we toen we op de 18de terugkwamen van de echo:
21 augustus 2014
Serba: gorgeous and pregnant!
(and she knows it...)
19 augustus 2014
Spanning en blijdschap hebben even plaats gemaakt voor humor en filosofische gedichtjes...
Het is niet gepast
van storm te houden
met een man en kind op zee
Maar als de herfst komt
waai ik graag
met alle winden mee.
18 augustus 2014
Vanmiddag hebben we in Sleeuwijk een echo laten maken - het was namelijk de 28-ste dag na de eerste dekking - en nadat de dierenarts zo treffend zei:
"Dit teefje is écht wél drachtig !"
...waren we echt waanzinnig blij!!! Zeker toen we de eerste beelden zagen!
... en opgelucht natuurlijk!
Want nadat Serba de vorige keer leeg was gebleven durfden we niet echt te hopen op een zwangerschap.
Natuurlijk maakten we ons zorgen toen ze sinds een week minder zin in eten had en dat combineerde met een opvallende aanhankelijkheid. Spelen met andere honden deed ze nauwelijks; alleen voetballen en zwemmen was wat de dame het liefste wilde.
Gelukkig waren er genoeg mensen om ons heen die ons gerust konden stellen wat betreft het mindere eten en daarnaast waren er vrienden die allang er van overtuigd waren dat Serba zwanger was.
Toch ietwat met knikkende knieën vertrokken we vanochtend naar Sleeuwijk voor de echo.
Ondertussen lag Serba - nauwelijks geïnteresseerd - achter in de auto rustig te slapen...
Bij nadere bestudering van wat er zich allemaal in de buik van Serba afspeelde - en dit keer niet alleen maar een verdwaalde gasbel - konden we meerdere vruchtzakjes zien. Han had gehoopt op 5, Nynke op 9, maar uiteindelijk kon de dierenarts er 10 onderscheiden, waarbij ze liet weten dat het er allemaal goed uitzag. Niets raars te bekennen.
Kloppende hartjes, ruggegraatjes en hier en daar een pootje waren duidelijk te zien op de echo waarbij je je wel moet indenken dat het hier gaat om frummels van minder dan 2 cm lang!
Onderstaande 4 foto's kregen we op usb-stick mee:
En daarnaast ook nog 2 filmpjes:
24 juli 2014
We zijn het weer aan het proberen!!!
Na wat drukke en rumoerige afgelopen maanden - en na de berichten dat dekkingen van een zus van Serba en een dekking door een broer van haar geen pups hadden opgeleverd - hebben we besloten het toch nog een keer te proberen met onze Serba, natuurlijk in combinatie met Umberto.
Vooraf hebben we alles zo goed mogelijk laten controleren, dus een anti-biotica kuurtje vanwege een bacterie terwijl Umberto nog een sperma-test heeft moeten ondergaan. Alsof de duivel er mee speelt begonnen we ons maar voor te bereiden dat de loopsheid plus dekking weer plaats zou vinden tijdens een grote klus van Nynke, maar dat werd ons gelukkig bespaard.
Op 10 juli (3 dagen nadat we het Westerpark hadden verlaten na een prima verlopem Pitch/DWDB 2014) waren we weer op weg naar Sleeuwijk.
In hetzelfde hoge tempo Anja en de dekmesster gebeld en afspraken gemaakt voor diezelfde avond en de maandag.
Na twee mooie dekkingen waarbij de honden ruim een kwartier gekoppeld hebben gezeten, is het nu weer afwachten tot de echo... SPANNEND!!!
19 januari 2014
Ondanks onze wens en hoop dat Serba zwanger zou mogen zijn is afgelopen week tijdens het maken van een echo in Sleeuwijk gebleken dat Serba "leeg" is. Zelfs het "zwanger kijken" door Nynke heeft jammergenoeg niet mogen helpen.
Het kostte ons wel even om dit nieuws te verwerken - hoewel we wisten dat we natuurlijk geen 100 procent zekerheid zouden hebben totdat we een echo zouden laten maken - maar hebben wel vier fijne hoopvolle weken gehad waarin Serba verwend is als mogelijk aanstaande moeder met lekkere hapjes (pens en vers vlees) en eindeloze wandelingen en speelmomenten!
We hebben besloten het de volgende loopsheid van Serba (in de zomer) weer te proberen; we geven niet op!
12 januari 2014
Vanochtend zijn we in ietwat bedenkelijke staat (rugpijn, brak en zeker nog niet echt wakker) om 9 uur in de auto gestapt om naar de Nieuwjaarswandeling van de LHCN in Ughelen te gaan.Hierbij wat uitsnedes van de foto's (klik op de foto's voor een vergroting):
10 januari 2014
Serba heeft Han vannacht voor het eerste sinds tijden wakker gemaakt, terwijl ze vrijwel altijd nog slaapt als één van ons naar beneden komt.Eerst was ze haar bed aan het verbouwen (altijd goed om te kijken of er geen slangen onder zitten) en daarna heeft ze rond een uur of vijf na wat gepiep en nadat e i n d e l i j k de schuifdeur werd opengedaan een dikke plas in de tuin gedaan...
Voor de buitenstaander:
Serba oogt vandaag fris, vrolijk en goed uitgeslapen!
Han niet...
3 januari 2014
We hebben net Spruit (ons overleden katje) begraven en gelijkertijd een plekje gemaakt voor de as van Djoeka die al bijna drie jaar op de kast lag.Toch emotioneler dan je van te voren bedenkt. Zeker gezien de hoop op nieuw leven zoals Nynke zei...
2 januari 2014
O, wat is deze tijd spannend! Ik kan niet anders dan die hond zwanger kijken. En ja, ik denk van alles aan haar te zien dat er op wijst dat het helemaal goed gaat komen.
Natuurlijk ben ik, na de domper dat het bij Gert weer niet is gelukt, wat terughoudender geworden. Ik heb hem nog wel gebeld om te vragen of hij wist waardoor het mogelijk niet goed is gegaan. Hij weet het ook niet, Progesteron-waarde was vrijwel gelijk aan die van Serba toen hij liet dekken.
Serba was na de dekking erg vrolijk (wij ook), terwijl ze normaal na een loopsheid wel een maand of twee hangerig is en het leven niet bijster boeiend vindt. Ook komt ze nu echt heel mooi in haar vacht.
Vrienden vonden haar gelijk na de dekking al heel zacht al weet ik ook wel dat het de tijd van het jaar is om een goeie winterjas aan te doen. Maar in mijn ogen komt het door dat ze drachtig is; ik ben er van overtuigd dat er op zijn minst behoorlijk wat hormonen aan die vacht meewerken. We zullen haar veel fotograferen nu ze er zo prachtig uitziet.
In haar gedrag begint ze een beetje brutaler te worden, hoewel je dan bij haar heel goed moet kijken omdat ze altijd zo super- zoet is. Nu heeft ze af en toe van die kleine geintjes.
Staat ze plotseling heel ver in de keuken terwijl ze echt wel heel goed weet dat het niet mag. En als ik haar dan terug stuur gaat ze keren in de keuken in plaats van achteruit terug te lopen. En heel soms doet ze op straat ook in eens waar ze zelf zin in heeft. Wil ze in eens wat anders dan anders. Maar of dat door zwanger zijn komt? Ik weet het niet...
Ze word natuurlijk ook mateloos verwend en het zou geen Leonberger zijn om daar toch ook gebruik van te maken.
Zo wordt ze ook wat dikker, wat een grappige dwars uitstaande krul op haar flanken geeft waardoor ze nóg dikker lijkt te zijn.
Ze eet goed, hoewel ze vandaag toch weer een deel van haar ontbijt heeft laten staan. Normaal ontbijt ze eigenlijk nooit en bewaart ze het voor na de lange wandeling (wat natuurlijk kan als je als hond alleen in een huis bent). Maar de eerste tijd na de dekking at ze echt wel alle maaltijden gelijk op. We voeren ook vaker vers, waarna ze heel tevreden diep kan slapen, dus daar gaan we lekker mee door.
Ik heb net het logboek van Djoeka haar nest weer gelezen. We hadden toen toch wel heel veel zorgen omdat Djoeka al een week voor de bevalling nauwelijks at en pas een paar dagen na de geboorte van de pups weer ging eten. Dus ik denk nu: het kan er maar in en aan zitten; ze zal het nog hard genoeg nodig hebben! En anders spelen we het er wel weer af...
Buiten is ze de laatste dagen wat rustiger aan het worden. Laat Tess vaker alleen op jacht gaan. Ook een beetje zelfstandiger lijkt het, minder “meeloperig”. Maar als er een bal in het spel is dan gaat ze nog steeds als een dolle.
De afgelopen dagen waren heel spannend voor ons. Vorig jaar lag ze op Oudejaarsdag al hijgend onder de tafel en heeft ze van 22 uur tot 2 uur liggen trillen. Het is hier dan ook echt een soort oorlogsgebied in de oudejaarsnacht. Dus hadden we noodplan klaar liggen.
Eerst hoopte ik nog dat mogelijk iemand een schuilkelder voor ons zou hebben. Maar nee, onze vrienden beschikken geen van allen over een "panic-room". En zoals zo vaak viel me op tijd onze eigen rijkdom binnen: de bus in de loods in een buitengebied.
's Morgens is Han met haar wezen lopen voordat vuurwerk afgestoken mocht worden. Toen ik er beneden bij kwam, lag ze wel wat gespannen onder de tafel tussen ons in, maar met de Top 2000 op de radio en Yahtzee op tafel kwamen we een heel eind. Verder hebben we haar afgeleid met voetballen; nu ook binnen in onze niet al te ruime “binnen-kennel”. En stoer doen tegen haar...
Ondertussen stond er een tas klaar in de keuken om anytime weg te kunnen als ze toch in de stress zou schieten.
Uiteindelijk zijn we 's avonds om negen uur op weg gegaan omdat het hier toen toch wel wat te plofferig ging worden. In de loods was ze gelijk helemaal happy. Lekker voetballen en dan uithijgen in de bus.
Echt een verademing: een hond die niet van de spanning zit te hijgen maar gewoon van de lol met ballen. En om twaalf uur niets aan de hand, zelfs de champagne hebben we zonder knal open gemaakt.
Om 2 uur zijn we een inmiddels rustig Haarlem ingereden. Alleen bij de ochtendloop op Nieuwjaarsdag was er nog een onverwachte knal waardoor Serba Han naar huis bracht. Dus dan maar met de auto naar de duinen voor een hele lange plas en wat er verder hoognodig uit moest. Dat krijg je wel van al die “feestdagen”-leverworst.
Terwijl ik dit schrijf ligt ze lekker buiten en steekt toch nog een of andere onverlaat zijn laatste knallers af. Dan kijkt ze op en besluit toch binnen te gaan liggen.
Vandaag is ze sowieso weer wat meer op zich zelf. We hebben allemaal weer behoefte aan wat minder boven op elkaar denk ik.
Ook wel logisch, toen we Oudejaarsavond het huis verlieten was ons 16 jaar oude katje al stervende en wisten we niet hoe zij de jaarwisseling zou beleven. Ik ben er van overtuigd dat ze al té ver heen was om er wat ook maar van mee te krijgen. Vannacht is ze dood gegaan. Dus wat dat betreft begint ons jaar een beetje vreemd met het graven van een grafje.
Gemengd gevoel van zo heel erg sterk hopen op nieuw leven en dan toch ook een afscheid. Ik weet niet of Serba er last van heeft of dat ze Spruit mist. Ze heeft haar wel uitgebreid besnuffeld en afgelebberd zoals zo vaak de afgelopen dagen.
Over ongeveer 2 weken (17 januari) kunnen we een echo laten maken in Sleeuwijk. Tot die tijd gaan we hier proberen om ons normale leven weer op te pakken na alle “feestdagen".
En als je het mij vraagt: zie je al iets aan Serba? Ik zie de wereld aan haar en kijk haar zo zwanger als het maar wezen kan.
Nynke
31 december 2013
Een hoopvol en vruchtbaar 2014 allemaal!!!
Omdat Serba vuurwerk niet écht leuk vindt, vieren we oud en nieuw met zijn drietjes in de bus in de loods.
27 december 2013
Zo! De kerstdagen zijn we goed doorgekomen in een allesoverheersende soberheid...Want al zou je dan zwanger zijn, dat betekent toch niet dat er niet meer gevoetbald kan worden of dat je vachtje altijd maar netjes moet zijn???
23 december 2013
Productieve maandagochtend:
Dekformulier voor de LHCN verstuurd... Check!
Dekformulier voor de Raad van Beheer klaar om op de post te doen... Check!
Fokkerspas via de LHCN site aangevraagd... Check!
Controle vermelding naar Serba's website via de pagina Fokteven op de LHCN site... Check!
Vermelding links op Info pagina op deze site (zaterdag al gedaan)... Check!
Gastenboek op deze site geopned (ook zaterdag al gedaan)... Check!
22 december 2013
Om het toch helemaal zeker te weten dat Serba over haar hoogtepunt is, vertrokken Nynke en Serba - deze keer samen met Joop - gisteren eind van de middag weer naar Achterveld.
Nu maar afwachten wat de echo over een week of vier laat zien...
20 december 2013 - deel 2
Gepost op Facebook: Eind van de middag met Serba nu in een nog schonere en andere auto...
Naar Umberto in Achterveld... Parrrrttttyyyyy!
Hierop werd erg leuk gereageerd:
Els Casteleijn: Succes , we gaan voor een mooi en gezond nestje in 2014:-))Maar goed... De vraag is dus... Hoe is het nou gegaan???
Nynke schrijft hierover het volgende...
Bij de dek-meester ging het heel vlot rustig en prettig en hebben ze met tevreden koppen 12 minuten gekoppeld gestaan.
Heel fijn dat er iemand met die gave ook nog zo dichtbij zit; echt niks geen dwang of klem zetten van de honden.
Gewoon een beetje hulp op het goede moment daar waar het nodig was.
20 december 2013 - deel 1
Gistermiddag voor de 5de keer naar Sleeuwijk geweest. Serba vindt deze uitstapjes nogal saai...
's Middags thuisgekomen hoorden we om kwart over vier de uitslag van de Progesteron meting: 9,5!!!
Oftewel, er werd aangeraden Serba diezelfde avond (donderdag) en de daaropvolgende avond "aan de reu aan te bieden".
Halsoverkop samen met Joop (die uit Leiden moest komen) naar Achterveld vertrokken met als resultaat "dat er van beide kanten hard is gewerkt aan de eerste kennismaking, maar helaas zonder 100% score.
Eind van de middag dan maar voor de tweede poging!
En misschien heeft ze toch wel gewacht totdat Nynke klaar was met werken...
17 december 2013
Na toch wat uigeslapen te hebben na de eerste dag Anouk in het Ziggodome zijn we vanmiddag weer naar Sleeuwijk afgereisd voor een Progesteron bepaling. Er zit schot in; vandaag was de waarde 3,4 terwijl een waarde van 6,0-6,5 aangeeft dat er zo ongeveer een eisprong plaatsvindt. Omdat e.e.a. op zijn plek moet komen zou een dekking 36 uur na de eisprong plaats kunnen vinden.Donderdag om 14.00 uur is de volgende meting.
Spannend hoor!
14 december 2013
De afgelopen dagen wordt de interesse van reuen voor Serba wel groter, maar de opdringerigheid is in dit geval omgekeerd evenredig met de grootte van de reuen; grote honden snuffelen wel, maar de interesse is niet overweldigend.
Gelukkig is Serba zo'n beetje de enige Leonberger die ik ken, die oeverloos achter een tennisbal aan kan rennen én 'm ook weer terugbrengt, dus met haar conditie en vrolijkheid zit het wel goed!.
Vanochtend was toch erg vroeg - want Nynke moest werken dus maakte ik haar om kwart voor zes wakker met een kopje koffie - dus om kwart over 7 stapten we ietwat vaag (Han) en nog niet wakker (Serba) in de auto op weg naar Sleeuwijk voor de derde Progesteron-bepaling.
Tijdens het
onderzoek werd door de dierenarts al gezegd dat Serba nog vroeg in haar loopsheid
was, terwijl zowel Nynke als Joop dachten dat de Progesteron-waarde nu wel
rond de 5-5,5 zou zitten. Anja had ook al doorgegeven dat ze vanavond en morgen
thuis zouden zijn met Umberto.
Rond 10 uur waren we weer thuis en om iets voor half 11 kwam de uitslag: 0,5!
Vrijwel gelijk gebleven dus...
Verder zag het er inwendig goed uit, maar er werd aangeraden om over een dag
of vier maar weer eens te laten prikken!
Het zou best wel eens kunnen dat Serba gewoon wacht met nog "loopser" worden totdat Nynke na de 19de klaar is met werken...
10 december 2013
Vandaag het tweede ritje naar Sleeuwijk
9 december 2013
Vandaag ontvangen: Certificaat Fokselectiekeuring LHCN !8 december 2013
Hierbij nog wat foto's van Umberto...
7 december 2013
Er van uitgaand dat alles goed gaat en we na een gelukte dekking over een aantal maanden in de tweede helft van februari een aantal pups geboren zien worden, bekijken we de website van de LHCN nog eens en denken wat suggesties te hebben waardoor vooral puppenkopers op de pagina's Dekkingen en Geboortes wat eenvoudiger in contact kunnen komen met de baasjes van de teef.6 december 2013
Omdat we ons hondje verdenken van "stiekem loops zijn zonder dat iemand dat weet" toch maar bij onze eigen dierenarts en dierenartsen in de omgeving nagevraagd of ze een Progesteron meting (met directe uitslag binnen een paar uur) en een inwendig onderzoek kunnen doen. Teleurstellend... De één kon wel de meting doen maar het onderzoek niet, de ander vond inwendig onderzoek onzin, bij de volgende waren de assistenten vandaag niet aanwezig... Kortom, we maken een afspraak in Sleeuwijk en vertrekken daar 's middags naar toe.5 december 2013
De afspraak voor zondag maar weer afgezegd, want Serba is loops... Ruim 2 weken eerder dan verwacht.4 december 2013
Vanavond belde Anja terug met de heugelijke mededeling dat het een "JA" was!
Voor meer info, zie: website Sconfinato
3 december 2013
Na een positive reactie van Wilma op Umberto hebben we vanavond contact opgenomen Anja en haar gevraagd of Umberto bespreekbaar was als dekreu voor onze Serba. Die zelfde avond hebben we alle papieren van Serba naar Anja toegestuurd.2 december 2013
Ons oppasgezin - die smachten naar een nieuw pupje wat bij voorkeur uitgroeit tot een gigantische reu - leeft in deze periode erg met ons mee en heeft regelmatig kandidaten voor Serba aangedragen van heinde en ver. Zelfs Turkije is de revue gepasseerd!1 december 2013
De afgelopen weken hebben zich gevuld met het zoeken naar een goede partner voor Serba en na vele suggesties met Joke (fokster Serba) en Wilma Kroon (documentatiecentrum LHCN) te hebben besproken, blijven er - zelfs nadat Serba bij een aantrekkelijke reu een bluwtje had gelopen - eigenlijk maar twee vrij jonge reuen over waarover we niet 100 procent enthousiast zijn. Ze zijn beide erg jong, hebben nog niet gedekt en qua vacht is het ook niet helemaal onze smaak.3 oktober 2013
Van Rebecca Bakker (een absolute aanrader voor vrijwel alle soorten fotografie !!!) kregen we foto's van Serba en haar vriendinnetje Tess tijdens een wandeling in Beeckestijn...
30 september 2013
Nynke heeft kopij ingeleverd voor de Leonvaria:
Weet hoe het beestje heet.
Uren ploeter ik door stambomen met de meest ingewikkelde namen. Probeer me te verdiepen in de achtergrond van onze dame, op zoek naar een geschikte partner.
De meest exotische namen kom ik tegen. Voor een normaal mens al nauwelijks
uit te spreken laat staan voor iemand met dyslexie. Waar komen al die ingewikkelde
namen toch vandaan? Terwijl ik probeer te onthouden wie ook al weer de broer
was van de opa van de achteroom, begin ik te verlangen naar de namen van vroeger:
Bello, Bobby en Beer...
Een hele pizzalijn kom ik tegen! En ook een hond die vernoemd is naar een
violensoort waarvan ik toch zeker weet dat zij er echt niet meer naar ruikt.
Waarschijnlijk ook nooit gedaan.
Het boek van Jan Desmet “Van de liefde, van de hond” beschrijft in een hoofdstuk
over de geschiedenis van hondennamen: “Honden kunnen de status van outlaw
ontlopen door ook een persoonsnaam te verwerven. Sloeber, Roy, Topsy, Scooter,
Rip of Pluto, met een naam opent voor hen de boulevard naar gratis kost en
inwoning”. In ons geval ook nog gegarandeerd een bak vol troetelarij.
Verderop staat: “Het is niet eens duidelijk waarom honden een roepnaam kregen.
Dat een hond er makkelijker door te commanderen was, zal hebben meegespeeld.
Echter, bij de Eskimo’s van Alaska kregen honden verrassend genoeg een naam
omdat zij geloofden dat hun honden zonder een ziel waren geboren. Een naam
bood aan de ziel de gelegenheid om zich bij een hond in te nestelen”.
Dat vind ik ook wel een mooie gedachte.
Blijft de vraag: waarom schepen wij onze honden, die van oorsprong hun soortnaam
duidelijk danken aan hun plaats van herkomst, dan toch op met zulke onmogelijke
namen? Gelukkig zijn de meeste honden naast hun uitgebreide door de fokker
meegegeven namen ook gezegend met een behapbare roepnaam.
Maar ook daarvan is het belangrijk dat u weet hoe het beestje heet. Zo kan
ik u vertellen uit eigen ervaring.